30 χρόνια στην Generali αποτυπώνονται πάνω μου .Τα γκρίζα μου μαλλιά δείχνουν την πορεία μου στην εταιρία όλα αυτά τα χρόνια. Έζησα μέσα σε 3 κτήρια (Μιχαλακοπούλου , Μαρούσι και Αγ. Ιωάννη) και εάν με αξιώσει ο Θεός θα ζήσω σε σύντομο χρονικό διάστημα και στο 4ο.
Γνώρισα εκατοντάδες ανθρώπους , άλλους που αφήσαν έντονα το στίγμα τους και άλλους που απλά τους θυμάμαι σαν ονόματα . Γνώρισα ανθρώπους που με καταλαβαίνουν , που με μία ματιά τους ( χωρίς να χρειαστεί να πω τίποτε) καταλαβαίνουν πότε είμαι καλά και πότε όχι. Πότε έχω ανάγκη από βοήθεια και πότε πρέπει να μου πουν μία κουβέντα για να με χαλαρώσουν . Ανθρώπους που εμπιστεύομαι , που ήπιαμε και ένα κρασί εκτός εταιρίας . Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αξία .
Γνώρισα όμως και ανθρώπους που φύγανε λίγο άδικα αλλά θα τους θυμάμαι για πάντα ( Τέρπανδρε, Γαβρήλε, Διονύση , Γιώργο για εσάς μιλάω ..) . Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις λίγες γραμμές μου έρχονται δάκρυα.
Κλείνω τα μάτια μου και περνάνε από μπροστά μου εικόνες, πρόσωπα, γεγονότα, ιστορίες. Ήρθα στην Generali 23 ετών και χωρίς να το καταλάβω έζησα μέσα στην εταιρία τα περισσότερα χρόνια της Ζωής μου . Κάθε μέρα είναι και μία ιστορία .10.900 ιστορίες , όσες και οι μέρες που είμαι στην Generali.
Όταν πήρα τα πρώτα μου ένσημα, μου είπε ο κ.Τζούνης ( ο ταμίας τότε της Generali) κράτησέ τα . Τώρα μπορεί να σου φαίνεται αστείο αλλά θα έρθει κάποια στιγμή που θα τα εκτιμήσεις όσο ποτέ άλλοτε. Και να που οδεύω προς το τέλος της καριέρας μου και αρχίζω να τα μετρώ . Να που θυμάμαι τα λόγια του …
Θυμάμαι την Generali :
Να δίνει ευκαιρίες στα παιδιά μας .Υπήρχαν εποχές που η Εταιρία γέμιζε από παιδιά συναδέλφων προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να βρουν τα πατήματά τους επαγγελματικά.
Να βραβεύει τους υπαλλήλους της και να δίνει ευκαιρίες σε αυτούς που πραγματικά το θέλουν και μπορούν.
Να μας στηρίζει οικονομικά , να μην μας ξεχνά ποτέ.
Να μας προσφέρει ένα εργασιακό περιβάλλον φιλικό και συναδελφικό .
Θυμάμαι στην Generali :
Να κερνάμε στις γιορτές μας όλους τους συναδέλφους στην Εταιρία και να δεχόμαστε τις ευχές τους.
Να κάνουμε πλάκες που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια τις θυμόμαστε και γελάμε.
Να κάνουμε εκλπήξεις στους συναδέλφους μας και στον κ. Δημήτριου ( στα γενέθλιά του ).
Να δίνουμε ονόματα (παρατσούκλια ) σε αρκετούς.
Να ακούμε τον Ύμνο του Παναθηναϊκού όταν κερδίζει η Ομάδα ή όταν έχανε ο Ολυμπιακός .
Να γλεντάμε στις εκδηλώσεις της Generali .
Να κρατάμε τις παραδόσεις , να μασκερευόμαστε τις Απόκριες και να παραγγέλνουμε την Τσικνοπέμπτη για να φάμε όλοι μαζί στην Εταιρία.
Να σφύζει ο όροφος από ένταση, αγωνία , ώρες ατελείωτης εργασίας στα κλεισίματα του έτους, των διαγωνισμών και της ολοκλήρωσης των projects.
Να βλέπω την Σοφία να συγκινείται , όταν αναφέρθηκε στην συνεργασία της μαζί μας …
Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι …Μία ολόκληρη Ζωή.
